Hoe gaat het nog met jou? Hier bij mijn verloopt alles naar wens. Het is lang geleden dat we nog eens samen naar de film zijn geweest. De reden waarom ik je schrijf, is dat ik onlangs naar een heel aangrijpende film heb gekeken. Naar aanleiding van een opdracht voor mijn opleiding heb ik deze film bekeken. We konden kiezen uit drie verschillende films: Planta 4a, La Stanza del figlio en Oscar et la dame Rose. Je herinnert je wel waarschijnlijk wel dat we samen naar Planta 4a hebben gekeken. We stonden versteld hoe kinderen omgingen met hun ziekte en hoe ze van het ziekenhuis hun eigen huis maakten.
Voor mijn opdracht heb ik gekozen voor de film Oscar et la dame Rose. Deze film kreeg de voorkeur omdat het hier ook over een kind gaat. Zoals je ook weet krijgen de films waar kinderen centraal staan mijn voorkeur.
Oscar, een jongen van tien, ligt in het ziekenhuis. Hij heeft kanker en op een dag vertelt de dokter aan zijn ouders dat hij uitbehandeld is. Doordat hij het gesprek afluisterde weet Oscar het ook, maar niemand durft het hem te vertellen. Omdat zijn ouders niet eerlijk tegen hem zijn, stoot hij hen af. Alleen met pizzabezorgster en ex-worstelaar Rose sluit hij vriendschap: zij zegt recht voor z’n raap waar het om draait. Ter afleiding van zijn lijdensweg stelt Rose hem voor te doen alsof iedere dag tien jaar is. Zo beleeft hij al de hoogtepunten van zijn leven in een paar dagen tijd: hij wordt verliefd in zijn pubertijd, trouwt in zijn twintiger jaren, en wordt ‘langzaam’ ouder. In een poging om hem zijn hart te doen luchten, stelt Rose voor dat hij brieven aan God gaat schrijven. Maar wat kan God betekenen voor een tienjarig jongetje en wat heeft het geloof in God voor zin als je doodziek bent?
Oscar beleeft een aantal dingen in het ziekenhuis: hij verklaart de liefde aan Peggy Blue, heeft een aantal vrienden genaamd Pop Corn, Einstein, Bacon (Yves) en Sandrine die ook leukemie heeft.
Met Oscar et la dame rose richt de Franse schrijver Eric-Emmanuel Schmitt zich op het interessante maar lastige thema van de dood van een jong kind. Maar ondanks dat je je op basis van dat thema zou voorbereiden op een loodzware film, blijkt deze film juist vederlicht, origineel en bij tijden vrolijk. De tamelijk uitgesproken christelijke boodschap versterkt de kracht en de betekenis van de film, die zowel voor volwassenen als kinderen veel te bieden heeft.
Deze film laat zien dat je een kind niet altijd hoeft te beschermen en je niet moet liegen. Een kind kan heel veel verdragen. Ik denk zelfs dat een kind dat beter kan dan een volwassen mens.
Door met God te communiceren raak je vooruit in het leven.
De christelijke boodschap van de film komt vooral tot uiting in een paar filosofische scènes waarin de bedoeling van Oscar’s lijden wordt behandeld. De film is echter niet alleen aan christenen voorbehouden. Ook als je niets hebt met het geloof is het waarschijnlijk moeilijk niet te vallen voor de bambi-ogen van Oscar.
De manier waarop omgegaan wordt met het naderende levenseinde van Oscar is interessant genoeg en enkele memorabele momenten maken dat het een hartverwarmende film is die zeker blijft hangen. Wat ook blijft hangen is de muziek van oudgediende Michel Legrand. Deze componist voorziet de laatste jaren niet zo veel films meer van filmmuziek.
Als je wilt kunnen we de film samen bekijken. Er bestaat ook een boek als je het liever eens leest. Ik laat het aan jou over om dit te ontdekken. Geniet van iedere dag, want elke dag is een ander.
Hou me zeker op de hoogte
Veel Liefs
Selma
Geen opmerkingen:
Een reactie posten